6. malbata mirov in di heyama zankoyê de.
dibêjin gotineke hz. omer e ku dibêje heta ku mirov bi kesekî re rêwîtî neke, danûstandina tîcarî neke û cîrantîya wî/wê neke, di eslê xwe de wî/wê baş nas nake.

vêca hevaltîya malê jî wisa ye. dema mirov hevalên malê bin, cîranên hev in, pereyê wan dikeve nav hev yanî bi awayekî di nav tîcaretê de ne jî. ger welatê wan yek be, piranî rêwîtîya xwe jî bi hev re dikin.
şikir ku hevalên min yên malê gelek baş bûn. em 5 salan di heman malê de man û carek tenê jî şer derneket. tenê min dizaniya çêkirina xwarinan. loma yekê diçû malzemeyan dikirî, yekê hûr dikir, yê din jî şagirtê min bû. firax jî bi dorê bû.

lê min gelek dîtin hevalên baş çawa bi hev re dibin dijmin piştî ku bi hev re derdikevin malê. tê bîra min, du hevalên me yên hemwelatî û nêzikî hev, bi hev re derketin malê. piştî demekê, ketin wî halî ku kesî êdî malê paqij nedikir. her yekê odeya xwe paqij dikir û beşên din yên malê kiribûn sergo. heta wisa bêjim, her duyan heqê kirê yeko yeko dibirin û didan xwedîyê malê *

loma hevalên malê girîng in. mirov pê rizil jî dibe wezîr jî.