1. ne hestekî super e.
ji ber ku carina mirov li ser mijarekî difikire, daneyan berhev dike û tenê nivîsandina peyamê dimîne lê dema dixwaze mijarê veke dibîne ku mijar jixwe hatiye vekirin, heta bi destê te bixwe hatiye vekirin, mirov him piçekî kêfxweş dibe him jî hinekî xemgîn dibe ji ber ehmeqiya xwe an jî keda xwe.
mirov bi baldarî peyama xwe ya kevin dixwîne û dibîne ku mêrik jixwe tiştek jî jê nehiştiye kêm. lê mixabin mirov nikare çeppikek bide xwe jî.