7. helbet ji zarokê xwe hez dikin. keZeb e. lê di nav civakê de baweriyek wisa heye; hezkirina zarokan li pêşçav î dinayayê şerme, eybe, gunehe (!) tew li ba xelkê, li ba xezûr û xesuwan şermtir e.



wekî din jî, gelek ji me, hezkirinên xwe bi eciqandinê, bir gezkirin, bi lêdanê -erê erê bi lêdanê- destnîşan dikin.



ev sekn, car caran, di evînê de jî xwanî dike; carekê lawikek ji qîzikeke sêwî hez dike. keçika sêwî, cêr li ser mila, ji kaniyê diçe malê, lawik bi şiveke terr lê dide. camêrên hazir ji lêwik re dibê'n "xêr e, te çima li wê perşikestîye xist kuro." lawik dibê: " bi mizhaf hingî dilê min tê de ye, hingî ez jê hez dikim (!)" weke tê tê dîtin lawikê gewr, hinek ji me "hezkirina" xwe ji bi lêdana/lêxiatinê destnîşan dikin.