4. ji xwe pirsgirêk jî di vir de ye.. peyva mîhengê jî û peyva eyarê jî eslê xwe ji erebî ne.. eyar tişta ku ji radeya xwerûtiya madeyên wekê zêr û zîvan pê tê pîvan û destnîşankirin tê bikar anîn.. wek nimûneya ku ji bo camêriya kesekî mirov dibêje filankes wekê zêrê bîst û çar eyar e tu carî ne kevn dibe ne zeng digire.. mîheng jî navê kevirekî ye ku dema zêr û zêv pê ve tên dayîn asta safîtiya zêr û zîvan pê eşkere dibe.. yanî her du peyv jî bi eslê xwe ji zimanekî dî ne û peyva pêşîn ji mêj de ye di hemû zaravayên kurdî tê bikar anîn û her kurdek bihêsanî jê têdigihe çima em herin zimanê xwe li peyvekî nû ku ew jî bi eslê xwene bi kurdî ye û ji zimanekî dî ye bigerînin û têxin di nêv bîr û ferhenga xwe de..

2. ev peyva ecêb kî ji kû dera xwe derxistiye nizanim lê çendî di zimanê nivîsê de cihê xwe çêkiribe jî wê tu carî li ser zar û zimanê xelkê negere.. îro tu herî kîjan gund û bajarê kurdistanê û bi çi zaravayî biştexilî biştexile dema tu bêjî eyar herkes wê ji te têbigihe lê bawer nakim ku kesek nexwende ji peyva mîhengê fêm bike.. ev hewl û xebatên safîkirin û sekûlerkirina zimên berê ji aliyê kemalîstan ve hatiye ceribandin û jê negirtiye û bi ser neketiye.. ji kerema xwe tişta ku hatî ceribandin û tu encamên xêrê û başiyê jê derneketîn li ser gelê kurd û gelên kurdistanî neceribînin.. bihêlin ku bila kurd jî û kurdî jî di cok û rêka xwe ya xwezayî de biherike û pêşve here..