2. (bnr: esirîn)

1. gotineka pêşiyan e, yanî dema mirov ji bo qesta tiştekî berê xwe bi derekî ve bike ew tişt lê nehesile anku negigije miraz û meqseda xwe û bi ser de jî ya heyî jî ji destê biçe hingî jê re dibêjin çû dermanê mîzê gû lê esirî.. an bi gotineka din; çû heyfa bavê, quzê ca xwe jî li ser da û hat.. bi tirkî jî dibêjin dimyata pirince giderken eldeki bulgurdan olmak..