2. dema ez biçûk -sê çar salî- lîstikeka me hebû, ez û pismamê xwe me qetek naylon bi serê darikekî ve dikir, me agir berdida naylon û me pê kevir dinexşandin. nizanim çawa çêbû carekî kerê pismamê min naylon li ser pişta destê min heland, ez gelek biçûk bûm lê hê jî êşa wê şewatê ji dilê min derneçûye, cihê birînê jî wekê bîranîn û bîrdariyekî hê kifş e û mû lê şîn nabe.

ji wê rojê ve bûye tirs û ketiye dilê min mirina bi şewata laşê mirov.