3. dermanê bêhntengiyê ye. carina mirov birçî ye lê ji ber şert û mercinan bi zikê xwe yê birçî nahese, an tiştekî ber dilê wî girtiye, dilê wî naçe û nabije tiştekî, ew jî dibêje qey ne birçî ye. ew birçîbûna nepenî dibe sebeb ji bo gelek acizî û bêhntengî û diltengî û qiriktehliyan.