2. qirçînî*



zehf zêde zehf kêm



zehf qelew

zehf jar

yan jî tu kes



tîqetîq yan jî

hêsirên çavan



yên kîndar

yên dildar



xerîbên rûyî tirş mîna

pişta

raptiyeyan



artêşên ku dikişin di

kuçeyên xwîn û xirarê re

şûşeyên şerabê li ba dikin

singo dikin û

dikutine qîzên kezî



kalemêrekî di odeyeke koxtik de

wêneyekî M. Monroeyê pê re



tenêtiyek heye li vê dara dinyayê ew qasî mezin e

ku hûn dikarin wê bibînin bi lebt û liva giran

a tîrikên katjimêrekê re



mirov hingî westiyane

nivîşkan in

yan ji ber evînê yan ji ber tunebûna evînê.



mirov ne ku bi tenê bi hev û din re ne baş in

yek bi yek.



dewlemend bi dewlemendan re ne baş in

xizan bi xizanan re ne baş in.



em ditirsin.



pergala me ya perwerdeyê ji me re dibêje

ku em giş jî dikarin bibin

serketiyên qûn-lengerî



wê yekê hê ji me re behsa

şerpezetiyê

yan jî xwekuştinan nekiriye.



yan jî sawa tektenê kesekî

ku li ciyekî êşê dikişîne

bi tena serê xwe



dûredest

dûregotin



riwekekê av dide.



mirov bi hev û din re ne baş in.

mirov bi hev û din re ne baş in.

mirov bi hev û din re ne baş in.



bi raya min, ew ê tu carî baş nebin jî.

ez ji wan naxwazim ku bibin jî.



lê carinan dikeve hizra min

ev yek.



dê morî-mincix bihejin

dê ewr sî û sîberan çêkin

û dê qesas serên zarokan jê kin

mîna ku gezekê bavêjin kovikeke besteniyê.



zehf zêde

zehf kêm



zehf qelew

zehf jar

yan jî tu kes



kîndar zêdetir in ji dildaran.



mirov bi hev û din re ne baş in.

dibe ku heke baş bûna

mirina me bi wî çendî xembar nedibû.



di vê navê re ez li keçên xama dinihêrim

li ripinan

li kulîlkên ta’lihê dil.



divê riyek hebe.



ne ciyê gumanê ye ku divê riyek hebe ku hê jî me

bîr nebiribe.



kîjan kafirbavî ev mêjiyê kambax xiste serê min?



dike zarrezarr

bi heft dilan dixwaze

dibêje ku fersendek heye.



ew ê nebêje

“na.”



Charles Bukowski

Ji Îngilîzî: Hesenîkê Lelê