1. gotineke pêşiyan e. ango kul û derdê herkesî ji wî/wê bi xwe re, li ber derê mala wî/wê xwe ye. kes bi kul û derdê te naêşe.



mesela me jî ev e. em kurd çavên xwe li dinyayê digerînin û dibêjin kes me nabîne. kes me nabîne.! kula me li ber deriyê me ye, ne em bi xwe bin kes bi êşa me naêşe.



(bnr: tifik)