[I] 1. embar 2. çala zêd a di hundir de *çi bixî kewarê, ew tê xwarê kewar [II] cihê ku mêşa hingiv lê hingiv datîne
(navdêr, mê) selmêşk, xilêfk, sindoqa mêşên hingivî: kewara mêşan, alavek kûr û gulover ku tê de qût tê hilgirtinkewara genim, kewara nîskan. Herwiha: kiwar kuwar. Bi alfabeyên din: Kurdî-Erebî: کهوار. Bide ber: ketwar. ji: hevreha tirkî kavara, herdu ji erebî كوارة (kewwaret), hevreha aramî ܟܘܪܐ (kewwara) û ܟܘܪܬܐ (kewwarta), îbrî כוורת (kewêrêt)
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.