koç
1. hicret, barkirin 2. penaberî *zozanvanî rabûn koçê, aranvaniyan da bin boçê
1. rev (navdêr, mê) (mala xwe) barkirin, sirgûn, mişextî, ji derekê çûn derek din bijî, rev, bazdan, bez, bezîn, revîn. Bide ber: kaç, keç, kêç, kiç, kuç, kûç. Bikaranîn: Lêker: koç bûn, koç kirin. Navdêr: koçbûn, koçkirin Rengdêr: koçbûyî, koçkirî. ji: jitirki yan ji zimanekî din yê tirkîkî, bo nimûne azerî köç, bide ber teterî küçü, küçüş, tirkî göç yan göç-mek. Heman peyvê di farisî de jî wek کوچ (kûç), hemû ji tirkiya kevn köş- (bar kirin) ji kö- (rabûn). jê: koçandin, koçandî, koçbar, koçbarî, koçbarîtî, koçbartî, koçber, koçberî, koçberîtî, koçbertî, koçer, koçerî, koçerîtî, koçî, koçîn, koçîner, koçînî
simurg56 tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver