melik
mîr *“xwediyê sebrê, melikê Misrê”
(navdêr, nêr) key, paşa, qiral, mîr, padîşa, serok, serdar, serwer, pêşeng, pêşewa. ji wêjeyê: Ew Xudayê malikê mulkê ’ezîm Daye me mîrasa Qurana Kerîm w:Mela Hisênê Bateyî. Herwiha: melîk,malik. Bide ber: melek. ji: ji erebî ملك (melik), hevreha aramî מלכא (melka), akadî maliku, têkilî van peyvan jî ku ji erebî ketine kurdî: malik, milk, emlak. jê: melika melikahî melikatî melikayî melike melikî meliktî
xendekî tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver