mîr
1. kesê rêveberiya deverekê dike û li payetextî rûdine; emîr 2. serokê êlekê 3. key *“mîr jî dimire, evdal jî dimire”
1. serok (navdêr, nêr) prens, key, paşa, qiral, melik, padîşa, serok, serdar, serwer, pêşeng, pêşewa, kurrmîr, pismîr, birêveber. Herwiha: emîr. Bide ber: mar mer mêr mir mor mur mûr. Binêre Herwiha: bîr çîr dîr fîr gîr hîr jîr kîr lîr nîr pîr qîr sîr şîr tîr zîr. ji: ji erebî emîr. Ketina herfên dengdar (vokal, vowel) ji destpêka peyvên ji erebî deynkirî di kurdî de tiştekî gelek normal e: Îbrahîm > Birahîm, Îsmaîl > Simayîl loma emîr > mîr jî.. Bikaranîn: Lêker: mîr bûn, mîr kirin. Navdêr: mîrbûn, mîrkirin Rengdêr: mîrbûyî, mîrkirî. jê: mîran mîrane mîranî mîrbanî mîrek mîrekî mîrî mîrîtî mîrnişîn mîrnişînî mîrza 2. hûrûmûr. Binêre;, mûr
xendekî tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver