mirar
1. sewala ku negihiştiye ber kêrê 2. miriyên ji sewalên ku goştên wan nayê xwarin
(navdêr) sewalê/a ku hê nehatî serjêkirin miriye, kelexê mirî yê ajelan, necis, heram, pîs, herrimî. Bikaranîn: Lêker: mirar bûn, mirar kirin, mirar çûn. Navdêr: mirarbûn, mirarkirin, mirarçûn Rengdêr: mirarbûyî. ji: jiari, hevreha soranî مردار (mirdar) an مندار (mindar), farisî مردار (mordar), pehlewî murdar, têkilî mirbar, mirî, mirin, mirov, mêr, binere mirin.. jê: mirarî mirarîtî mirartî mirarxwer mirarxwerî. Bi soranî: mirdar murdar
xendekî tarafindan 2016-04-12 19:33 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver