qelb
[I] dil qelb [II] qulebî, teqlîd, sexte *“gayê qelb, barê giran hilnade”
1. parçeya leşî ya xwînê dipempîne (navdêr, nêr) dil. Herwiha: qalb, qelib. Bide ber: qalib, qelp. ji: ji erebî قلب (qelb), hevreha aramî qeblu. jê: qelbî, qelbnas, qelbnasî. ji wêjeyê: namê te ye şahibeytê meqsûd, fihristê mukatebatê mehmûd, medmûnê muraselatê la-reyb, meşhûdê mukaşefatê bi-l-xeyb, mehbûbê qulûbê men lehu l-qelb, qelban tu dikî bi ba xwe ve celb, me’şûq tu yî, bi fexr û naz î, ‘aşiq tu yî, lêk bêniyaz î, Mutleq tu mufîd û mustefad î, Bêşubhe murîd û hem murad î, Nûr î tu di husn-i rûyê dildar, Nar î tu di qelbê ‘aşiqê zar 2. qelibîn yan qelibandin (navdêr, mê) (Binihêre:) qelib
simurg56 tarafindan 2016-04-21 11:13 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver