qencî
1. başî 2. rindahî 3. delalî *“qencî, qenciyê nas dike”
(navdêr, mê) Ew alîkarî/arîkarîya bêberamber tê kirin, xêr, tişta/ê baş yê ku mirov bo kesekî dike yan dide kesekî bêyî ku bi xwe ti bedelekê jê werbigire, ne guneh, (li gor hin dîn û olan) kirinên ku mirov dikare pê biçe biheştê û xwe ji dûjehê biparêze. Têkildar: xêr, başî, çakî, rindî. ji: qenc + -î. Bikaranîn: Lêker: qencî kirin. Navdêr: qencîkirin Rengdêr: qencîkirî
simurg56 tarafindan 2016-04-21 11:13 tarihinde kurmanciden kurmanciye çevrildi.
Kelimeleri ve anlamlarını yorumla, örnek ver