cihê ku zibilê davêjinê; kaj *“gund, ne bê sergo ye”

---

(navdêr, nêr) poxan, zibilgo, zibilgeh,cihê ku mirov gilêşî û tiştên din yên jibermayî û bêkêr diavêjinê, cîyê ku rêxa heywanan li dihê avêtin.
Herwiha: sergîfk, sergûfk.
jê: sergoyane, sergoyî

---

lê piştî ko ew denga du sê carên din jî li pey hev bilind bû, ew ler- izîna bi qasekî berê weke tayê dîsa bi min girt.

---

bi xwe dillêdan û henase lêgiran bûn.

---