1. her tişt û kesê/a dervî sînorê ev 'ê ye. kesa/ê tişta/ê sêyem,

2. ev du herf, elîf û waw di zimanên îranî de gelek caran dibin o yan jî û.

mînak: tewfîq - tofîq, mewla - mola (bi kurdî bûye mela), newroz - norûz, hewraman - horaman, dewr - dor, lewma - loma, xusrew - xusro, melek'ul mewt - melkemot û hwd.

3. Pêşî ez. Navê min nayê ti wateyê. Herî tiştrkî ez li pey çûm ji min dûr ket. Lê belê tenê ez li ber ketim kû ji min dûr ket ‘ew’ bû. Ne tenê ku hunda buye ez nikarim bibînim, ji ber ku ez naxwazim. Ji dil sâr bûm xwîne jê naxwazim. Berê ez gelekî dikenîyam. Anha kela girî di qirkamindeye û ez he jî dikenim.
‘Ew’ li ser ziman tê wateyeki giring mirov nikare bersivekî bide tiştên te bîra mirov. Min qala xweza kir nizamin bejim wî yajî wê. Gelo Xweda bi kurmancî wî’ ye yan wê’ ye.