1. eger li tirkiyê mirov ji van kesan 10 heb dilgirtiyên wisa bibîne mirov dikare bi vê ked û cehda wan a bêserûber kurdistanekê ava bike.* ji ber ku di nava nifşên nû de zimanê evînê nehatiye avakirin û ji asta çitkî tatlım derbas nebûye. Xwezî di vê mijarê de şaşbêj bûma lê mixabin rewş wisa ye. bila pazde heb tirşikvan derkevin û bêjin na wele ceso em ji yarên xwe re bi kurdî peyaman dipeyamînin, de hadê. em ê madalyoya rûmetê ya kurdistanê bi wan ve bikin.


Sererastkirin: rewşa ku ber bi başbûnê ve diçe. Êdî bi sedan xortên kurd evînên xwe bi kurdî dijîn.

2. (bnr: me nekarî heval derfeta me tune bû, whatsapp jî)

lê hene. min dilgirtiyên wisa dîtine.

tiştek zehmet e ji ber ku divê ji xwe re jargonek nû ava bikin. lewra ji bo têkiliyek wisa, di kurdî de têgeh û biwêjên berbilav tune ne an jî nayên zanîn.

di eslê xwe de li cem pîrên me muheqqeq arşîvên berfireh hene lê ji bo hînbûna wan divê mirov bikeve sohbetek kûr û germ *

3. (bnr: derfeta me hebû heval)

hene, ne dûr in, di nava me de ne, hê xelaya heyîna wan ji van erdan ranebûye..

ez ji xwe mînak bidim..

cara ewil piçek zehmet dibe lê divê meriv dev ji vê ked û cehda bêserûber bernede..

ger mesele afirandina jargon û têgehên evînî yên ku karibin şîroveya evîn û têkilî û vê jiyana nûjen bikin be, ne ewqas dijwar e, divê ji wan yek pirr baş bi kurdî zanibe, hay ji kelopara kurdî hebe, karibe ristên xweşik ên helbestan di hêşê xwe de xêz bike, li ser stranên kurdî serwext be, kêm zêde zanibe têgehên ji rêzê ku yên di hemî zimanan de yek-wate ne lê fesilandina wan girêdayî estetîkbûna têkiliyê ne..

ez yek ji wan kesan im ku bi dilgirtiya re bi kurdî diştexile, dinivîse û kêfxweş û xembar dibe..

kurdiya canikê ne ewqas baş e lê bi demê re baştir û çêtir têdigihîje û hêdî hêdî jargoneke hevpar û dilpar ava dibe ku her du alî jî dikarin pê wan, ya dilê xwe derbidirin.

evîneke bi kurdî xweş e ji lew pirrî peyv û hevokên hestî û hestyarî di zimanê tirkî de genî û qirêj bûne belam bilêvkirina wan di kurdî de wek şekireke şêrîn di ser zimanan de dihele û mirov ji bilêvkirina wan peyv û hevokan fedî nake..

aha! min yek dîte, ma neh heb ên dî, de ya bi xêr

not:car carinan pêdivî bi tirkî jî dibe, ew jî gelek normal e, wek min got kurdiya canikê ne ewqas baş e lê heta saleke dî wê bibe nivîskar û bibe pispor û psîkopata rÊziman û rastnivîsê dûre belkî jî bibe belaya serê min û serê carê hevokên min ên jihevketî rast bike û çend sal şûnda jî berhema xwe ya ewil biweşine* lêêê ne ji bo rewacan, belkî bo biçûkêt kurmancan!*

4. (bnr: kurdiya me têr nedikir yawrim)

5. ez u tuba.*

6. mixabin ne ez im. :( û wê yekê wek durûtî dibînim. Divêm biguherînim lê ji ber ku me tirkî dest pê têkilîyê kiriye û wisa domandiye nikarin vegerin kurdîyê.

7. (bnr: kurdên ku evîn û evîndariya xwe bi tirkî dijîn) ne xeyda û endazer in
(bnr: tirşikvanên ku xoşewîstên hev in)

8. çepikên ji dil û can ji wan ra dişînim
û silav û rêz ji wan ra pêşkêş dikim
evîna wan berdewam be

9. ez û delalikê ber dilê xwe ne, bi dîmen, bê dîmen, bi nivîskî, bi dengî, her tim em bi Kurdî şore dikin. Wê her tim jî wisa be *

10. Ên ku dinivîsinin Baş dikin, siheta wan xweş be.

-Ev kurik kî ye keçê tu jê re dinivîsînî?
-dilgirtiyê min e daye.
-wey dilgirtê xwezî te aqil bigirta.

(bnr: dergistî)
(bnr: hezkirî)
(bnr: evîndar)
(bnr: yar)

11. ka werin ez maçekî xweş li we bidim *

12. Xalê min û xalojina min bûn. Dema xalojna min hîn keçik bû û li binxetê de li mala bavê xwe bû, ew û xalê min bi hev re Kurmancî diştexilîn, bi rêya wp re jî dîsa peyamên Kurmancî ji hev re dişandin. Lê ji ber ku xalojina min tîpên Latînî nizanîbû, bi tîpên Erebî dinivîsandin.