1. Esnafên ku li hemberi biheşiya wan serê xwe ditewînim in.

Gelo ev heval çawa ji bîr nakin an jî tevlîhev nakin? Îro, dema ku min, xeteraqirêj û çiyayê mêrdîn li leylek cafe civateke xweş giredida du çay xwest ji bo vexwartinê. Yek ji min re, yek jî ji xeteraqirêj re. Çay hatin. Di çaya min de kevçî tunebû. Mêrik ji bîr nekiribû ku ez şekir bikarnayînim.

Ecêb mam û min got ecêb. ..

2. esnafên min bira haya wan çêbibe û hînbibin ez çayê wekî şerbet dixwim hercarê hanîn sê serî şekir jikerema xwera ji bîr nekin esnafno .... ........

3. mirovên faşîst in.

ji ber ku heta li gorî tercîha bikaranîna şekiran jî mirovan kategorîze dikin û tevgerên xwe li gorî vê yekê diguherînin.

4. bîr-xurt in. ji ber ku ez bîr-sist in, hesûdiya min bi wan tê. bîreke baş di her tiştîde kêrî mirov tê, hema tenê bi gotina be jî.

5. esnafên şîr û şekir in. heqê karê xwe didin. hinek ji wan ne tenê şekir, hema bêje derbarê muşteriyên xwe de her tiştan dizanin û li gor rewşa derûnî ya muşteriyên xwe dikarin sohbet bikin, pêşniyaran bikin. yanê bi kurtasî ne esnaf in, psîkiyatrîstin ha.