1. di çandên rojhilata navîn, kafkas û asyaya navîn de memorateke pir berbelav e. cinawireke mêza ye.

di çanda rûsan de wek: алы (alyi),
di çanda tirkan de wek: alkarısı (alkarisi),
di çanda ermenan de wek: ալ (al) an jî ալք (alk),
di çanda farisan de wek: آل (al) an jî زائوترسان (zawtersan),
di çanda tirkmenan de wek: ал (al),
di çanda gurcîyan de wek: ალი (alî),
di çanda moxolan de wek: гал (qal),
di çanda azerîyan de wek: xal (xal),
di çanda tacîkan de wek: албастӣ (albasti),
di çanda talîşan de wek: ала (ala) tê zanîn.

ya balkêş jî li her derê wisa tê bawerkirin ku dikeve pey jinên nû zarok anîne û dixwaze wan jinan tevî zarokan bikuje.

2. Gava em zarok bûn, dîya me digot lawo bişev li derva nesekinin, pîrelk û pîrhebok henin wê tiştekî bînin serê we. Çend cara ez û dapîra xwe êvaran bi hevre çûn şebêrkiyê, gava ku dengek dihat, pîra min newêribû lê binihêre û nedihişt ku ez jî lê binihêrim. Digot lawê min nenêre, hêrs dibin. Bera bera bawer dikir. Nizanim çi ye çi nîne lê dibe ku tişt hatibin serê hinekan loma ewqas ji dil baweriya wan pê hebû.