1. li zankoya artukliyê mamosteyê. bejin bilind, birî qewî-wek mêrgeke biharê- zelamekî çeleng, .xweşkelam,pir zîreke. dengê wî sitûr dawîdiye. caran ku dersa xwe de ku digot hevalno! lew reşid di folqlara kurdî de gelek giringe.min piştî peyva hevalno a din sehnedikir. lewre wisa bi heybet digot hevalno, min digot qey ê pey vê bakirinê dibêje, çek li milan, berê xwe bidin çiyan. wekî din ser follor û edebiyata zarokan a kurdî xebatên payebilind kiriye.we femkir hevalno!

2. nanê bê xwê yemîş kena, tirê şor yemîş kena, bi fir û fisê profesorê kurdî olmîş kena, tena tena, bavê te çû hesena...

3. mamosteyê edebiyata gelêrî ye. bi peyva hevalno! tê naskirin.

4. li artukliyê dikete dersa me sewte ke wi ye dawidî hebû gava ku digo hevalno(heya ji we tê stûr bêjin) min digo qey hevoka li pey yê bêje ka rabin bimeşin em herin serê çiya lê ne wisa dibû digo hevalnooo,Xelîl Xeyalî camêrîkî pir baş bû,yanî mamosteyekî baş bû,yezdan jê razî be.