1. nexweşiya xwendinê ye. li gel her nexweşî, di radeyeke cûda de derdikeve holê. dema ev nexweşî, di kesek ku berê dikariya bixwîne de derkeve holê, wê demê navê wê dibe alexia. ev mirov nikarin peyvan hece bikin, bilez bixwînin, peyvan binivîsin, peyvan bideng bilêv bikin û hwd. piranî di salên dibistanê de tê ferqkirin. aqlê van mirovan ne kêm e û tiştan gelek baş hîn dibin. heta hinek ji wan zêde zîrek in jî.

sedema wê tam nayê zanîn lê tê bawerkirin him ji ber bingehên genetîk him jî ji ber bandorên derdorê ye. carina bi kêmasiya dîqatê û xerabiya hîperaktîvîteyê re tê dîtin. piştî hinek travmayan jî dikare derkeve holê.

di van mirovan de, di çalakiyên ziman yên mejiyê de pirsgirêk hene. dîtin û bihîstina van mirovan de problem tune. cara ewil gotina qey ji ber xerabiya dîtinê ye lê niha baş tê zanîn ku tu pêwendiya wê pê re tune. zehmetiya herî berbilav ya hînbûnê ye. %3-7ê mirovan wisa ne.

piranî bi derengaxaftina zarokan pê tê hesîn. an jî bi nekarîna hînbûna çep û rastê.
hinek cihê herfên peyvan li hev diguherîn, hinek jî hevokan komple berevajî dinivîsin. dema nivîsekê, bi deng bixwînin nikarin fêhm bikin. tabî herkes ne wek hev e.

tedaviyek mûcîzewî ya vê "cûdahî"yê tune. tenê mirov bi vê rewşê bihese, li nexweş xwe jî bide zanîn û ji bo hînbûnê alîkarîyê bike, jixwe problemek zêde namîne.