1. Ez vê psîkolojiyê fam nakim. Gava kurdek dixwîne diçe keçikek an kurikek biyanî ji xwe re dibîne. Ez baş dizanim ji xeynî batmaniya kes qehra min nakişênê. Lawo hinek jî keçikên(an jî kurikên) kurd dilekî rihet bibînin. Ma rihetî tev ê xelqê ne.

Li gorî min şermeke giran e. inşaela nevê serê min. Ew qas zehmet bikişîne rihetiyê wê jî bimîne xelqê. Na bavo na! Herim kurdekî bînim çêtir.

2. mijara ku dema min hevokêmn wê yên ewil xwendin, çend mînak hatin bîra min û min ji xwe re got ez behsa van bikim. dema min hevokên din xwendin min dît behsa batmaniya hatiye kirin * keniyam, çimkî mînakên ku hatin bîra min jî batmanî/êlihî ne.

berî du rojan min li stenbolê du hevalên xwe yên ji zankoyê dîtin. herdu jî ji batmanê ne. yekî bijîşkê pratîsyen e yê din jî pisporê radyolojîyê. herduyan jî ji dewletê îstîfa kirine, hatine stenbolê û qeyda xwe li qursa zimanê elmanî çêkirine da ku hînî elmanî bibin û herin elmanyayê.

herdu jî welatparêz in. wisa zêde ne çalak bin jî serê xwe bi meseleyên kurdî gelek diêşînin û bi meseleyên weke kerkûkê gelek diqehirin. lê her du jî bi tirkek re zewicîn û niha tirkiyê jî diterikînin. sedem? sedem ew e ku hêviya xwe ji tirkiyê birîne fîlan...

mixabin gelek kesên wisa hene. min ji wa re got, ku ger herin wê cihê wan ji aliyê kesên din ve, ji aliyê dijmin an jî xelkê ve were tijekirin fîlan lê nebû. êdî xortên bakur jî mîna yên başûr, welatê xwe diterikînin.
ger mirov şexsê xwe bifikire, biryarek gelek rast e. lê ger mirov hê ji kurdbûnê îstîfa nekiribe, tiştekî gelek bizerar e ji bo gelê kurd.
gotina dawîn; xwedê teyyîp nehêle û rojekê em şiyar bibin û bîbînin ku em kurd hemû çavên xwe li antartîkayê vedikin.

3. Mixabin di vî çendî de welatparezî di devê mirovan de bûye benîşt.

Mirov naxwazin pêlek zehmetî bikişînin. Bi kurda re nazewicin, bi kurdî xeber nadin, bi kurdî nanivîsin, li bajarê kurda naxebitin, piştî ku aboriya wan baş dibe di navbera xwe û malbata xwe de mesafe dideynin, eşq, fitbol, înternet, îş, pere, xanî, mal û milk, zengînî, erebe, digel bêzehmetiyê jiyanek luks û biîsraf... û tenê tiştên dinyewî. Jê bipirsî ji wî bêhtir welatparêz nîn e. Çi heyf e ku nizanin ne welatê elmanî hetanî biçin marsê jî ewana nikarin bi dest bixin. Bê zehmetkişandin di dinyayê de keseke xwedî armanc negihiştiye armancê. Her kî be bila bibe mînakek nîn e. Ji ber vê ez dikarim bêjim nezanetî bi dibistanvaniyê re têkildar nîn e. Nezanetî bijartineke. Mirovên qels ji ber ku xwe tengezar kirine êdî nikarin bi zehmetiyê re rûbarî hev bikevin û nezanetiyê hilbijêrin. Tenê şikayet dikin. Ezê çim. Jiyan nexweş e. Çi ji min dixwazin. Bes e dev jê biqerim. Ji min ev qas. Çima her car tê serê min. Û wekî wana hevokên bêwate û beredayî.

Mirovên baş ne wilo ne. Şert û merc her çawa be hewl didin ku iro ji doh bi pêş de herin. Gava tenê dinyewî jî dixebitin qezenc dikin û şad dibin. Gava ji bo axiretê jî dixebitin serkeftinek mezin hildigirin û jixwe her şad in. Divê mirov baş dikirê baş bipîvê mirin gelek bêzeman tê.

4. Kurdên ku welatparêz jî bibin zarokên wan kurdînezan mezin dibin û di dawiyê de ji kurdbûnî îstîfakirin encam dide. Berevajî vê belkî ji sedî yek mînak bibe. Tew kurd êdî xwe bi xwe asîmîle dikin. Em behsa xelkê nekin