1. jina kurd a êzîdî. navê wê: nadia murad base taha ye. di sala 1993ê de, li gundê Qoço'yê Şingalê xwedê daye. piştî daîş di 2014ê de davêje ser gundê wan, tevî 6 birayên nadia û dêya wê hemû mêran dikujin û jinan jî ji bo bifiroşin dibin Mûsilê; nadia jî di nava vê hovîtiyê de dibin Mûsilê. li wir gelek tişt têne serê wê û jinên din ên êzîdî. piştî 3 heyva rojkî daîşîyê ew ji xwe re birî, ji bîr dike derî kilît bike, nadia wê rojê direve bi xurtî û heft bela xwe digihîne Duhokê. diçe ewropa. li wir dest bi têkoşîna xwe dike;
+ tevlî konferansan dibe,
+ bi Jenna Krajeski re pirtûkekê dinivîse bi navê "keça dawî: çîroka dîlgirtina min û têkoşîna min a li dijî daîşê" tê de behsa têkoşîna xwe dike, kirin û hovîtîyên daîşê dinivîse, pirtûk li gelek zimanên dinyayê hatiye wergerandin
+ li ser wê belgefîlmek tê kişandin, tê de dilîze: "on her shoulders"

vîdyoyê veke

2. li ser medya civakî hin sempatîzanên pdkê (vê ne ji ber pdkê dibêjim, lê yên ev tişt digotin hemû sempatîzanên wê bûn) roja ku nadyayê xelata nobelê standî rexne li nadia murad dikirin: "nabêje ez kurd im, dibêje ez iraqî me; ti carî kurdî naaxive; behsa kurdbûna xwe nake"
rexneyên pûç û vala û beredayî û vir û derew. nadya di dema têkoşîna xwe de li gelek cihan kurdî jî axivî, di belgefîlma xwe de jî hinek axaftinên wê kurdî ne. herî dawî dema xelata nobelê standî got: "Ez vê xelatê bi êzîdî, kurd, iraqî, hemû mînorîtî û hemû mexdûrên tundîtujîya cinsî yên dinyayê re parve dikim." û axaftina xwe ya herî dawî ya li washîngtonê jî bi kurdî kir. Hin kes hin tişta gelek cara ji tamê derdixin. mixabin.