1. Hebûna zimanekî, hebûna axiferê wî hildide garantî.Ku ziman tunebe mirov nikare daxwaz/têkoşîn/şerr ê tiştekî bike.
Ziman ku tunebe , kes nikare behsa welatek / dîrokek / wêjeyek din bike.ku ziman tunebe ev serkeftiya serdestan e.

2. heidegger dibêje: ziman xanîya hebûnê ye.

3. Dema îngilîz û fransî li Afrîkayê dagirdikirin. Ewilî axa van dude dînê van û dude zimanê van ji van sendin.îngilîz û fransî ewilî zimanê xwe rê van dan. Dude dînê xwe...
Li pirtûka wûsa derbas dibu.
'' dema em çawa xwe girtin. Destême 'incil', destê van jî axa me, çem van bû û em zimanê xwe ji bîr kiribûn û me zimanê van diaxifî.. ''

4. piştê biryara dabeş kirina kurdistana sor ,kurd dibin du paran.Parek li ermenîstanê dibîne ku niha jî hene û êzdî ne û parek jî li azerbaycanê dimînin û li ezerîyan bawer dikin û derbasê ola wan dibin û dibin misilman û niha kesekî ku xwe wek kurd bihesibîne li azerbaycanê tune.
Kurdên ermenîstanê dijîn û êzdîne û hê jî hene.
Piştê ziman, dîneke ne hevpar jî wî gelê diparêze.Mînak gelê şingalê ji bo ku êzdîne , kurdbûna xwe jî parastine.Mixabin ew jî mîjarek din e.

5. Pêşî welat, pey de ziman
Bê ziman Jiyan nabe
Kesekî ku ji zimanê xwe RE nebe wê ji çi re bibe?

6. em wek millet hej ji sloganê dikin, bêyî ku bikevin pey dagirtina wan sloganan. axir slogana zêde û pûç ji ketinê ye. karê neteweyên têkşikyayî ewe ku her sloganan bavêjin, sondan bixwin û sa xwe bihetikînin.