Mirov di mijarên deresirûştî de belkî mantiq negere lê belê ez ne bûyeran lê belê tevgerên karakteran rexne dikim. li derve qîyamet rabûye, mirov li her derî har dibin û êrîşî hev dikin lê yên me hê jî li ser podyûmê ne. çavên wa sor dibin û dikevin erdan, ser û guhên wan xwînî ne lê kesek jî nabêje heyran nabe ku ev jî bi wê nexweşîyê ketibin? dema karakter ehmeq bin, fîlm ji bo min li wê derê xelas dibe. divê karakter jî wek me an jî nêzikî me bifikirin ku em bikarin têkevin atmosferê.