1. Min xwest bibim hevalê bavê xwe. Qîmet û nîmetên ku dida xelkê belkî min jî sûd bigirta.

2. Rewşa ku ez bawer im di nava Kurdan de pir kêm tê dîtin. Kesên bi bavê xwe re wek hevalan in bila qiymeta bavê xwe baş bizanin.

Binyada vê zanînê nizanim lê wisa difikirim ku hezkirina dê û bavan wek şîrê dayikê pêdivî pê heye. Heta ku hezkirina wan nebe, yan hezkirina xwe nîşanî zarokan nedin bandoreke neyînî li ser wan zarokan dike û di pêşerojê de îhtîmal heye pirsgirêkên derûnî yên çareseriya wan pir zehmet derkevin holê.

3. çi hevaltî û çi hal. me ji tirsa bavê xwe nediwêriya 10 metra nêzî wî bin lê belê zarokên anha şeqama li bavê dixin û bav jî dibên "ma qe zarok li bavê xwe dixin cardîn wilo nek" *.

4. ji bo kurdan tişteke fantastîk e.

derdê zor bi zarê xelkê re dibin heval û bi wan re civat datinin û henekan dikin lê dema dor tê zarên wan bixwe dibin kevir û bêhîs. ecêb e. bo pirraniya kurdan, destpêka gelek trawmayan e ev mesele. yek ji sedemên jixwe-nebawerî û tirsa otorîteyê jî ev mijar bi min.

mereq dikim ez ê bibim bavekî çawa? yanî ji vir de xweş diaxifim lê dema bibim bav ez ê çi bikim nizanim. belku ji ber vê yekê ye ji avakirina malbatekê dipelikim û ditirsim.

edît bo rastnivîsê.

5. Bo kurda heta bavên nifşa x ne mimkune lê bawerim yê piştê nifşa y ev mîjara jî biguhire
sedema ne mimkuniya hevaltîyê navbera me û bavên me jî bavê bavê me ne ya bavê bavê bavên me jî bavê bavê bavê bavên me ne. ji ber ku bavên me ne jîyanekî wek me rehet jîyîne ne jî şefkatê bavê xwe dîtine...
bîr nekin ku em zihnîyetek ezê bo kura herim ku bila bo min bixebitin an jî bibin xulama min û bila kurêm hebin ku ez bibim mêrê bavê mêra wisa tên mixabin
hema ev gotinan jî sucê van nîne ji ber ku van jî tiştek nedîtîye..

6. Çi ap çi amojin, ne merivên me hiştin ne jî xelkê hiştin ku camêr me xwedî bike, li mala xwe bihewe û gepek nên bîne.
Axirê, îro zarê apên me wek ku henekên xwe li me dikin dibêjin" filankeso apê me bû lê ji bo me ji bav qedirtir bû, me ewqas ji hev hez dikir."
Ma, law jixwe gava sax bû dev ji xwedîkirinê berdin we nedihişt ku li me jî bipirse û bi me re biaxive, çavên we wilo bar nedibû. Vê talîyê mirîye, camêr ketîye li bin erdê hîn jî hûn nahêlin ku em li ser biqeherin, wek ku dibêjin jixwe ne li cem we bû, heqê te tunneye li ser bigrî.
Nîşe:
Yabo, rehm ji kîsî xwedê ye, ez dizanim. Bes, te wilo xwe ji ber me da alî û te kir ku em tim stuyê xwe bitewînin, devê xwe li ber xelqê xwar bikin li kolanan bimînin, bikevin xanîyê ku ker tê de narûnê, xwedîyên xênîyên serxweş, mitirb, sofîkên xwedênenas, tirkên qûnbigu, Kurmancên doxînsist ku çav berdidan zarên te. Te nikarim biborînim, ez qûrban yan ji qewla te ez xûlam..