1. gotineke pêşîyan e .
yanî malmezinên me beriya bi salan ji me re pêşniyaz kirine ku tiştê ku hûn pê ne razî ne bi darê zorê be jî bi minnet û rica ne jî nekin, paşê dê serê we biêşê.
kesên ku serê we diêşîne ji dewsa hebûna kesên weha, pozê xwe hûn bişewitînin baştir e.
bi minnet û şerm û fedîyan meriv nagêhejê xursê

(bnr: bêyî dilhiştinê bersiva neyînî ji bo deynxwestinê)

Edît: bi kubarî dibêjim, kêmaqilek (Hadî kêmaqil jî nebêjim) bêkar û betalek ev bû du car in tê navê mijarê qaşo sererast dike. Kîja moderator e nizanim ew kî ye bila derkeve pêş û sebaba rika xwe ji min re rave bike.
Bi- êş-ê ye ew bi pêşgirek e û tu li gorî kêfa dilê xwe nikarî wê kurt bikî. Ev tercihek e ne Qaîde û pîvaneke jêneger û pêwîst e, têde şerh heye.
Mînak
bi +avêtin =biavêje (tu li gorî kêfa dilê xwe dikarî bêjî bavêje)
Bi + ecilandin = bieciline (tu nikarî bêjî becilîne)
Bi+ ecibandin = biecibîne ( tê kengî dîtiye yekê wek becibîne nivîsîye?)
Bi+ esirandin= biesirîne ( te fêm kir? Yan mînakên dî bidim?)

Bi kurt û kurmancî ya birê min madem te barê moderatoriyê li ser milê xwe re biriye û doza tiştekî dikî here bi sedan mijarên çewto mewto sererast bike. Te ferq jî kiriye ku min du car jî sernavê dîsa gorî dilê xwe guherand û min di peyameke xwe ya dî de bnr dayiye vê mijarê gava tu diguherînî êdî ew boş û betal dibe. Ger wextê tê yê vala pirr e wek min got here mijarên ku ji eyara kurmancî ketine sererast bike, ne mijarên rast. Biêşê nivîsandineke rast e. Tu dema bi kar tînî here bêşê binivîse ti îşê min pê tune ye.

2. (bnr: devoka torê)
Nizanim nivîskar Torî ye yan na lêbelê ew dawiya hin gotinên xwe bi -êyê dibêjin û wisa jî dinivîsin.

Li gorî min jî divê diêşe be, di standardê de me her wisa dîtiye lê bi keyfî nivîsî bê mirov nikarê tiştekî bêjê*