1. gelek in. çend nimûne di romana şampazê de.

ji bo min ava çeman sekinî. r 14.
di bin simbêlan ra kenîya. r 16.
tu bi xêr û ez bi silamet! r 25.
ez ne yê îro û do me. wextê ku xelk diçûn ser avê, ez ji avê digeriyam. r 30.
çavê xwe girt û devê xwe vekir. r 45.
ma ez ne zarokê do me. r 65.
meraqçî pê li cîyê şil nedikir. r 69.
ma hestî di goştê zimanî da heye? r 110.
ev zarokê do. r 122.
em ê gişî fitîl fitîl di firnikê wî ra bînin. r 144.
lam û cîma vî îșî tune ye. r 146.
hema di kû da zirav dibe bila eynî di wir da biqete. r 158.

bi ya min, tev biwêjên malê kurdî ne.

ez ji ku dizanim? ez ji her tiştên din dizanim. çand û zimanê qaşo tirkî û huner û fikir û hertiştên qaşo tirkî, texlîd in. bibêje %99.9 texlîd in, ne resen in, ji cihekî din hatine girtin, dizîn. yanî tev malê talanê ne. stran, xwarin, filîm, peyv, lîstik, dans, usil, her tişt, her tişt. em dizanin ku zimanê tirkî heftê toximên din tê re geriyane. ji hedê xwe zêde ji zimanên din girtiye.

2. Bi min ji mînakên peyamê ewil de hinek çewt in.

1-“ Ji bo min ava çeman sekinî” ne rast e.
Di nav gel de “Ava kaniyan ziwa bûn” têt gotin û beramberî “akan sular durur” a tirkî ye.
Nivîskar wekî “ akarsular durur” fam kiriye.
Ji bo min ava kaniyan ziwa dibû.

2-Ez ne zarokê do nabêjin. Dibêjin ez ne “zaryê hûr, zaryê hûrik, zarokê hûrik, zarokê hûr” im.

3- “çavê xwe girt û devê xwe vekir” sedî sed çewt e.
Dema ku yek çavê xwe digire bi destê xwe digire, an jî tiştekî tînê ber çavê xwe.
Divê “Çavê xwe damilandin û deve xwe vekir” bibe
“Yummak” a tirkî “damilandin, damikandin..hwd, ” a kurdî ye.
Miçandin nabe, miçandin tevgera bi lez damilandin û hêma piştrê vekirina çavan e. “kırpmak” a tirkî ye.

Yên din de jî xûya dikin hinek pirsgirêk..
“pê li ciyê şil nedikir” belkî rast e lê xuya ye nîvîskarê şampazê “ pê li texteya şil nedikir “ negotiye, “ciyê şil” gotiye.

“ma hestî di goştê zimanî da heye”
Li gorî ferhengê “dîlîn kemiği yok” a kûrdi “zimanê sorik e, derbejêr û hevraz ji ziman re tune” ye.

belkî mafdariya nivîskarê şampazê heye. Wekî li gorî ferhengê “once can sonra canan” a kurdî
“Lêv ji diranan pêştir e” Cihê vê gotibûya “Berî can, piştrê canan” hin fambar dibû.