113301. bi rastî hişyarike xweş û komîk e. û bîranîneke min a zarokatiyê anî bîra min: rojekê ez û birayên min, me bêkêrî kir û dayika xwe pir aciz kir. lê ne dayika min ne jî bavê min li me dida. dema ku êvarê hat, bavê min ferq kir ku rewşa dayika min xweş nîne. jê pirsî got çi bûye? dayika min nifir ji me kir û got "xwedê kezeba zarokan reş bike, îro pir min aciz kirin". bavê min dema ku nifira dayika min bihîst pir hêrs bû, ji ber ku bavê min qet nifir hez nedikir. bi rewşeke aram gazî me kir û ji dayika min re got "heya kezeba wan reş dibe bila dêm ên yan reş bibin". û heya wê rojê cara yekemin û dawîn bi rewşeke hişk sîle li me xistin. ew qas tund li me xist ku bi rastî jî hinarikên me sor bûn. dayika min ji nifira xwe poşman bû lê kêrî tiştekê nehat. ya rast mixatabên wan sîleyan jî dayika min bû. bavê min ne ji bo bêkêriya me, ji ber nifira dayika min li me xist. û qasî navê xwe dizanim ku 100 qat ji hinarikên me zêdetir dilê dayika min êşiya.