1. yan jî bûm.



di lîteratûra zerdeştiyê de kund çûkeke pîroz û biyom e û hafizê kitêba avestayê ye anku avestayê jiber kiriye û kund bi xwendana xwe ya avestayê re tirs û xofeke dijwar berdide dilê hemû şeytanan.



sebeba ku kund afirindeyeke bêyom hatiye nîşandan û zanîn ev e:



Dema ku dêw û hefrîdan lawê keyûmers pêşeng li çiyayê demawendê kuştin hayê wî jê tunebû lê dilê wî diqilqilî û ditengijî, ji bo ku saloxekê ji lawê xwe pêşengî bîne dide rê û berê xwe dide çiyayê demawendê, li ser riya xwe pêrgî kundekî tê, kund çend caran dixwÎne û difire. bi xwendina kund re keyûmers gumana dibe ser tiştên qewimî û dema digihêje çiyayê demawendê dibîne lawê wî pêşengî hatiye kuştin û kuştina lawê xwe bi xwendina kund re girêdide û nifirên negotî li kund dike û ew roj ev roj e navê bêyomiyê dikeve histûyê kundî.

2. Li hin deveran weke kundê kor jî tê gotin. Çavê wî bi qasî serê wî ne lê nizanim çima jê re dibêjin kundê kor.

3. kundê reben, tê çi zaniba ev mirovên xwediyê nefsê ku hêla şeytên tê îdare kirin, te bike bêyom. ne heyfa te ye kundê reben... *de bixwîne heval, bixwîne ji bo min jî * heta ka were em pevde bixwînin lê ji niha ji te re bibêjim dengê min ne wek dengê te ya pîroz e. dawiyê nifira ji bo min neke ha. dijmin yek e. *

4. li gorî dapîra min teyrikeke xayîn e û li çolan digere.

5. bûm, kundê kor







Here lînkê

6. Kesên tima, çikûs re jî tê gotin.
- kurê wî xwas e lê dil nade jê re pêlavek bikire.
- berê evqas ne kund bû nizanim çi jê hatiye.

7. Çîrokek di der barê kundê da heye: mîr û kund. Çîrokeka xweş e.

Dibê,

"Di zemanekî de mîrekî cizîrê hebû. Gellekî zorker û dilhişk bû. Xelk nema dikaribûn zilma wî bikşînin. Ji welatê xwe derketin çûn.

...
...
...

Wextê mirî ev xeber bihîst, gellek ber halê xwe ket û poşman bû. Ji wê rojê ve xwe ediland û êdî zilm nekir. Ligel xelkê xwe dilovan û qenc bû.

Xelkê ev yek bihîst. Vegeriyan hatin cihên xwe û cizîra botan ji nû ava û şên bû."

(serê şevê Çîrokek, r. 60)

8. Balindeyek deng neyînî têt nirxandin.

“..Bi dengê qaz, quling, kew, qîqî, teyrê şivanan, reşîle, mirişkên avê, kotir, pepûk, kûresol û bi sedan teyrên din yên xweşik ku şahiniya biharê girtîbûn, dengê kundan li ser kulavê zivistanê bi tundî rûniştîbû û bi dengê xwe yê nexweş bersîva wan dida û digot: “ dê rojek bihara we jî kavil be û dê zivistan bi ser de bê, xwe evqas mezin nekin” dihat. Bi van gotinan tevan bêdeng dikir.. r.59 (pêşmerge- rahîme qazî)