1. Heta hunermendên li ser navê hunera Kurdî hunerê dikin fêrî Kurdî nebin, hunera wan serê wan bixwe

2. ji bo her kesekê bi şaxek ji şaxên hunerê yên wekê mûzîk û şano û sînema û wêne û peyker û nizanim çi û ne çi ve mijûl e tê gotin.. bi piranî di warê mûzîkê de eger canik û camêrek nejêhatî be dibêjin filankes stranbêj e ne hunermend.. ji ber ku heçî hunermend in afirîner in di cihê xwe de nasekinin çavê wan her û her li pêş û lûtkeyên bilind in lê stranbêj tenê stranên ku zimanên wan lê digere bi çend meqamên klasîk distire û serê xwe bi tiştekî din ve naêşîne.. di nav kurdan de ev pîşe nû nû bi pêş dikeve heta niha tişta ku me kurdan ji huner û sin'etê fêm dikir tenê karên destan yên wekê terzîtî, berberî, cûnkerî, hedadî, zêringerî û nizanim çi û ne çi bûn.. lê êdî kêm zêde di her warekê hunerên modern de kurd jî ya ku ji destê wan tê texsîr nakin û hewl didin ku par û behra xwe ji vê pasteya gerdûnî hilînin..

3. Muzîka kurdî gon dixwe, avis dibe, lê mixabin berî ku bizê, ber davê. Em rebenên Xwedê jî, bi stranên stranqeşmerokan bi xwe xweş tînin

4. peyva ku êdî gelemperî li şûna peyva stranbêj tê bikaranîn. ji bo hunermendên rastîn, rasterats navê karê wan tê gotin: nivîskar, hunermend, wênesaz û hwd.

5. niha çêlî mêlî derketina dibe em hunermend in heke rast heke derû! go rast be xaltika min î şewqo jî hunermend e.