15. gava ez wêjeya me û ya îrlandîyan a 'demekê' didim ber hev dilrihetî dikarim vê bêjim: her du jî dûrî navenda wêjeya pîyaseyê ne (ji pîyaseyê mebest bêxwedîbûn, bêdewletbûn û bêyî ku bazareke navendî hebe). ev ne girêdayî biqalîtebûn û bêqalîtebûnê ye. girêdana vê yekser bi dûrbûna wêjeya cîhanê re heye. bi gotina pascale casanova ''komara wêjeyê'' re peywendîdar e rewşa wêjeya me. û wekî casanova di vê fikra xwe de çareseriyê wisa destnîşan dike: wêjeyên dûrî navendê divê tavilê werin wergerandin da ku daxilî wêjeya cîhanê bibin. û lê zêde dike heta daxilî komara wêjeyê nebin ne pêkan e ku werin nasîn.

çawa ku kurd xwediyê çandeke birastî ezamet û qedîm in. di heman demê de xwediyê pênûsên serkeftî ne jî. lê nola mînakên li cîhanê qey hewce ye xwe di eynika xelkê de bibînin hînga yeqîn bikin.