24. Xeylek wext Kurdistana herî nêzîkê azadiyê bû. Ji çar parçeyên kurdistanê bûye hêviya hemû kurdan.
Lê hêdî hêdî diherife. Tu Kesek jî tûne ku wê boçûnê bide sekinandin.
Ji pdk heta goran û komel her partiyekê xwe bûye kuçikekî devletekê dijmin. Nêçirwan her roj tirkiyê meth dike û qûna tayyîp dialize. Qala orrospî ala talabanî û parlementerên gorran tew nekim.
Ya xirab;
Xêr ji gelê wê jî tûne ye. Hemû radimedin û maeşê dipên. Ez li koreya başûr dijim. Dewletek dewlemend e. Disa jî li wir hijmara kesên maeşa xwe ji dewletê digirin ji 10% kesê derbas nabe. Lê rewşa kurdistana başûr. Nivê gel memûr e. Li benda pereyê dewletê ne. Mala minê. Yek jî mina kurtlar vadisi serîalên tirkiyê temaşa dikin û Li zikakan qift qift digerin.
Gava kerkûk bi tirsonekiya pêşmerge (yan jî bi tirsonekatiya partiyên xwedî pêşmerge) ket çend rojan xew neket çavên min. Disa jî min hêvî kir, min got gelê başûr tama azadiyê hîs kiriye, ewên dakevin zikakan seba kerkûkê.
Nebû. Nekirin.
Paşê rabûn. Derketin zikakan.
Ew jî seba maeşê bû.
Zikberdayî.
Daviya we nexêr e.