Armanca vê vekolînê ew e ku dengnasiya kurdî bi bergeheke berfireh bide nasîn. Vekolîn bi çend
mijarên serekî yên wek cihê derketina dengan, awayên peydabûna dengan, dengên bipif û bêpif
(”req” û ”nerm”), dengên ”qelew” (emfatîk), lerz û bêlerzî di dengan de û hwd.
Piştî vê, her herfeke yan dengekî kurdî bi berfirehî tê nasandin. Em pêşî behsa cih û awayê derketina
her dengî di devî de dikin. Paşî em wî dengî bi alfabeyên cuda-cuda yên kurdî didin nasîn. Dû re em
qala peydabûna wî dengî li destpêk, nav û dawiya peyvan dikin û herwiha diyar dikin ka rêje û nisbeta
wê herfê di nav herfan de di nivîsên kurmancî de çi ye.
Pişt re em behsa peydabûna dîrokî ya wî dengî dikin û herwiha qala wê jî dikin ka ew deng bi çi
dengên din diguhere û wek din jî ka çi têkiliya wî dengî li gel dengên din heye.
Ji destpêkê heta dawiyê vekolîn li ser bingehê berhevdana dengên kurdî di navbera lehceyên kurdî
bi xwe de lê herwiha li gel zimanên din yên cîran û carinan li gel zimanên din jî yên hindûewropî
hatine berhevdan û miqayesekirin. Em ê bi berfirehî her idiaya vekolînê bi nimûneyan û bi
berhevdanê bipeyitînin anku isbat bikin.
Ev vekolîn bi qest bi zimanekî ku ne-zimannas jî jê fehm bikin hatiye nivîsîn. Gava ku cara yekem
têrmeke zimannasî tê bikaranîn, em ê herdem wê bidin nasîn û şirove bikin. Yek ji armancên vê
vekolînê herwiha nasandina dengnasiya giştî bi xwandevanan e jî. Anku xwandevan dikarin vê
vekolînê ne tenê wek dengnasiya kurdî lê herwiha wek dengnasiya giştî jî bixwînin tevî ku nimûne
helbet bi piranî tenê ji kurdî ne û rêzkirina mijaran jî li gor giringiya wan a di zimanê kurdî de heye.
Lê ji ber ku armancek herwiha nasandina dengnasiya giştî ye, em ê di vekolînê de peyv û têrmên
zimannasî yên pêwîst jî bi kar bînin. Têrm giring in lê ne hewce ye xwandevan wan ji berê ve bizane
daku meseleyê fehm bike.