5. Kurd çiqas dizanin tiştan ajîte bikin. Niha jî bi helbestvanan ajîtasyon dikin.

Şêx ehmedê xanî, melayê cizîrî, hemedanî ewana hemû mirovên gelekî hêja û bihagiran in. Çar pênc ziman dizanin. Edebîyat dizanin. Zanista îslamî-olî dizanin. Stêrezan in, mela nin, pisporê gelek tiştan in ku em navê wana jî nizanin.

Îro helbestekî ehmedê xanî bixwînin di navê de hevokekî jî nikarin bigirin. Divê ferhengekî vekin ku bigihijin wateya hevokekî.

Helbestvan û helbest cuda ye, helbest huner e. Ziman jiyan e. Huner çiqa şox û şeng bê, wurşedar bê, dûredest bê ew qas bihadar e. Lê belê ziman çiqa asan û resen bê ewqas birûmet e.

Sed bavê min jî bibêje' min fêm kir' ez ku hetanî destê min tê nabêjim 'min fêm kir'. Ez bibêjim 'min gihişt, gihîştim, têgihaştim...'.

Nexwe min bigota 'min anlamîş kir' hêj hêsan e. Heke wilo çêbûba tirk jî û ereb jî dikarin heta dawiya şevê kurdî 'xeber bidin!?'. Ha eremancî ha tirkmancî. Tirkmancî hêj gorî berjewendiyê min e vê rojana.

Bi zimanekî hêsan û vekirî hîn tiştan ravedikim lê mirov zehf tewizî bûne. Min negot di nav rojekî de emê ji xewê şiyar bin û hemû kes bi kurmanciyeke zelal û rast bipeyivin. Ez dibêm ro bi ro emê kurdiya xwe zelal bikin. Peyveke, gotineke ku kurdiya wî heye emê çima erebiya û tirkiya wî bibejin.

Eger kurdek wek şêx xanî û mela û hemedanî şareza bê heke dixwazê şanzdeh zimanan tevlîhev bikar werînê. Emê bi wî re tim serbilind bin.

Lê rastî wisa nîn e. Pêre yekî kurdîaxêw bibêje hespikê hesinê tu jî 'fam bike' heskê hesinê. Pêre em dejenere nebûne, bavê bavê min jî wilo 'xeber dida' filan û bêwan.

Xeberdan çî ye yaw. Çi komîk e. Xeberê çi didin? Tenê xeberdan hebûbana serçavan.
Qîmetdan, dersdan, kêfdan, hewldan, qewldan, qisedan, sozdan, tehmdan, terkdan, bextdan, cehddan, cewabdan, derbdan, plandan, qanûndan, qerardan, saloxdan, sewqdan, tixûbdan, kokdan, masûldan, mîsaldan, eleqetîdan, nimûnedan, dewamdan,

Dan û didan, hewîr û nan
'Xeber didan qurban heyran'
Peyv û gotin hemî biyan
mal mîrat û ziman wêran