5. Kurd dibêje wê xwedê rizqê zarokên min jî bi wan re bîne. Lê nizane ku xwedê rizkê du zarokan parê heşt zarokan dike. Aborîzan Sachs dibêje ku zarok wek vêberhênan (investment) in. Dema tu tenê zarokek binî vî dinê, wê tu yê hemû rizqê destê xwe de ji bo vî/ê zarokê xerc bikî û kesayetek ku têr perwerdehî dîtiye û ne kêmasiya cil û bergên xwe dîtiye û ne jî jiyana civakî de kêmasiyek maddî kişandiye mezin dikî. Ev dewlemendî ye.

Lê tu heşt zarok çê bikî wê tu yê rizqê destê xwe de parê heşt zarokan bikî. Wî demê zarokên te tê him kêmasiya cil û berg û xwarin vexwarin û him jî kêmasiya perwerdehî û jiyanek entellektuel bikişîne.

Dema em bi van faktoran rewşa kurdan analîz bikin, wek qiseya tirkan gotî kurd pê xwe gorê lihêfa xwe dirêj nake. Yani dema ku zorak çê dike melhezeyê perê ceba xwe nake. Û di encamê de jî zarokên serobero ên ku jor de hatine behskirin derdikevin holê.