2. ji aliyê fazlurrahman ve meşşaîtî wekî şaxa felsefeya yewnanî ya di nav felsefeya îslamî de tê dîtin û bi ya wî û gelekên din ve tê de herî berbelav û qedirbilind tê hesibandin. lê belê ji yewnanan jî cihê ye: fîlozofên misilman hema tu carî neketine fikrên materyalîzmê, xwedê tune nehesibandine û sînorên hêrana fikrên xwe bi ya rêzikên îslamê danîne û ev jî tevgerên fikrên wan sînorkirî kiriye. di nav wan de ya herî orîjînal îbn sîna ye.

her wiha mixabin ji ber felsefeya gazalî ya ku hemû xwîna felsefeya îslamê di destên wî de ne, gazalî ew qir kiriye, di cografyaya îslamê de felesefeyek me ya orîjînal dernahatiye, ji xwe yên heyî jî (meşşaî) ji tirsan nikaribûye qelemên xwe tev din bo ku tûşî sûcên derdîniyê neyên.

her wiha em dikarin bibêjin ku ekola tenê ya felsefeya îslamî meşşaîtî ye. ekoleke din tune ye. ji ber sebebên li jor hate zelalkirin.