1. nexweşiya ku dema çareser nebe jiyana mirovî rûdixîne. nexweşiyeke derûnî ye. mirovên ku xwedî vê nexweşiyê ne naşên bi mirovên din re bipeyivin. dema dipeyivin fedî dikin, nawêrin, dicirifin, kelecan dibin, xwê didin, hilavêtina dilê wan bilez dibe. di nav qerebalixê de bi rehetî naşên bimeşin. dema dimeşin dibêjin qey hemû çav li ser wan in. yanî bi kurtasî li cîhên ku mirov lê dijîn naşên rehet bikin. lê ev ne ji bo ku naxwazin bi mirovan re bipeyivin e, berevajî pir dixwazin, pir dixwazin wek mirovên asayî bin, wek mirovên asayî hevalên wan hebin û bi wan re derkevin, bigerin. pir dixwazin ji lawekî/keçekê hez bikin, ji hev bixeyidin, dîsa li hev bên, wek mirovên asayî. lê ji destên wan nayê; hevaltî, evîn ji bo wan asteke pir bilind e. dema malbata wan jî bi wan re ne têkîldar be îşê wan pir zor e. nizanin ku dê çi bikin. kesên ku evê dixwînin, ji we re daxwazeke min heye, ku hûn li dora xwe mirovekî/e wisa fedîyok, bêheval bibînin herin pê re bipeyivin. belkî jî ew mirov benda kesekî/e wek we ye. lê evê jî bizanin ku fedîyokî û fobyaya civakî ne heman tişt e, çimkî her mirov fedî dike lê her mirov ne xwedî fobyaya civakî ye. divê hûn bişên evan ji hev derxin. û ku di nav kesên ku evê dixwînin kesekî/e xwedî fobyaya civakî hebe dişê ji min re peyam bişîne, kengî bixwaze dişê bi min re bipeyive. netirse, ez te fam dikim.