207. Me go merheba

Wek ku berê jî min digot hema kengî tiştekî xerap were serê min, an jî ez xemgîn bin, serîkî li vir dixim, ma em çawa bikin? Qey qedera me ev e *

Ez îro qala nexweşiyeke ku berî serê rojan hat serê min bikim. Tişta rastî ne nexweşî bû, topa Xwedê li min ketibû. Min di jiyana xwe de êşeke wilo ku ez êşandibûm nayê bîra min. *.
Nizanim ji çi bû, ev êş nizanim, lê ez sibehî çawa şiyar bûm, ûrê(zik) min ditêşa, nêzîkî nîvro êş zêde bû, her diçû êş giran dibû, Xwedê xêr bike:/

Mixabin ne xêr bû, dor şevê bandora êşê dijwar bû, êdî min nikaribû razim jî, ji bo êşa xwe jibîr bikim, xwe dirêj dikin, ûrê min têşê, wek zarokê di zikê diya xwe de hema min çokê xwe dikişand singa xwe, lê feyde nedikir. Hema min ava germ berda nava şûşeke û min deyna ser ûrê xwe, li xweşiya min diçû, lê mixabin êş nediçû.

Min jî min got, ka ez li rêzefîlmekê temaşe bikim, hema belkî ez xwe pê re jibîr bikim fln mvn. Mim bir başkadır vekir. Jixwe min nû dest pê kiribû, ez gihîştibûm beşa duyemîn, hema min çawa beşa duyemîn vekir, di serî de jinikê destê xwe bi camê dibirî, ji bo xwe bikuje, min çawa ew dîmên dît, min dest bi girî kir.
Me got em ê êşa xwe jibîr bikin, me bêhtir êş geş kir *

Welhasil ez serê te ne êşenim, dor seat 2ê şevê ez rûnişkî di xew de çûm, wek sê seatan razabûm, seat pêncê sibehê şiyar bûm, êşa min hinekî derbas bûbû, roja din ez çûm nexweşxanê, wan jî tehlîl, rontgen, ultrason û çend tişte din kirin, çend derman ji min re nivîsandin, û aniha ez baş im.

Her bijî tenduristî, her bijî zanistî *