17. Peyva star ya di vê biwêja han de, ji herfên s-t-r darişiye ku, maneya hifz û veşartinê dide. wek lêkera strîn, stranê de jî xuya dibe: gotinên di hiş de veşartî, jiberkirî ku di peyva hifzkirinê de jî heman têkilî heye; hafiz, ew kes e ku peyv û gotinan di hişê xwe de veşartiye, hifz kiriye. û bi wateya xwe ya firehtir strîn tê maneya xwe parastin, veşartin ji tiştekê weke xwe mihafize kirin.

sitargeh: cihê xwe mihafize kirinê.
settar: navekî xwedê ye, ango veşarker, yê ku evdê xwe sitar dike.
Û tesetûr: çîtik, laçîk hwd. ku jin por û rûyê xwe pê vedişêrin. Tirk bela sebeb nabêjin mihafizekar.

Bes li gor xwendinên min ev sê herf s-t-r diçe digihêje bawerîya kevnar a îştarê. Beriya ku akadîyan navê Îştarê çêkin, fenîkeyî baweriya xwe bi ashtorahê anîne. Ashtorah weke îştarê digel nîşaneya zayîn û bereketê, nîşana bakîrebûnê (mihafizebûnê) jî girtiye ser xwe. eynî hz. Meryema dayîka îsa, ew jî zarokek anî lê heman hawê bakîre jî bû.

dû re sumeriyan di baweriya xwe de îştarê bi temûzî ve zewicandine. Çawa ku îştar bûye dayê meryem, herfa pêşî ya temûz jî wek xaça pîroz cihê xwe di baweriya îsewiyan de bi awayekî psîkoanalîtîk girtiye. Helbet meyremek duyem jî heye; Meyrema magdelayî ya hevjîna îsa Mesîh. Dibe ku ev analojiyên min xelet bin.

Îştar - dayê Meyrem û Meyrema magdelayî
Temûz - xaça pîroz û îsa mesîh

Ya ecêbtir navê komstêra başûrê kadizê bi latînî cruks e, Ango xaç (: