1. hêviya min a lidarxistina dersa îngilîzî ye bo nivîskarên tirşikê yên jêhatî û xwedî xîret. bi demeke dirêj e ez lê difikirim lê dibe an nabe, nizanim.

mebest ji vê hewla min ew e ku nivîskarên jêhatî, nemaze yên xort, bikaribin bi mirovên hemû dinyayê re bi nivîskî û devkî têkilî daînin. û xwe bigihînên çavkaniyên lîteratûra bêsînor yên cihanê. bikaribin bixwînin, çi rojname, çi malperên torê, çi pirtûkên authentic.

bi zimanek fêrbûn ne bi mehek e, ne jî bi salek e. rê dirêj e. mirov gav bi gav xwe pêş ve dixe heya bigihe armanca xwe. ez dibêm heye ku yên meraqdar li vir jî bi çend gavan xwe pêş ve bixin bi xêra min û zimanzanên din ên di navbera me de. ez bawer im kurmancînûsên xort ên îro ku hejmarên wan gelek kêm e, di pêşerojê de dê her yek bibin takekeseke hêja. bi zimanê îngilîzî ku zimanekî xurt û berbelav e, dê rê li ber wan vebe û ji aliyê gelek tiştan ve ew dê xwe bigihînin asteke bilind.

çend şertên dersê hene.
- fêrber divê bijarte bin: jîr û jêhatî bin da ku sebra min were û ez jî kêf ji vê karê bistînim û ders berdewam be. wekî din ne em wextê hevdu bigirin û ne jî bîlasebeb em xwe bibetilînin.
- fêrber divê dersan dubare bikin da ku zûtirîn wext bielimin. ji bilî roja dersê divê li rojien din jî fêrber li ser zimanî hûr bin.
- berî her tiştî divê wextê fêrberan hebe da ku heftê carek em bi rehetî bikaribin dersek li dar xin.
- hejmara fêrberan bi pêkanîna fêrgehê ve girêdayî ye. belkî 2 an 3 fêrber û perwerdekarek. an jî li gorî lidarxistina fêrgeheke din ku ez lê difikirim, sê an çar fêrber û du an jî sê kesên perwerdekar (kesên ku bêhtir dizanin).

ji kerema xwe fikrên xwe bilêv kin, û tiştên li jor binirxînin. bila herkes pêkanîna vê yekê bibîne.