1. Bi rastî du peyv ango du fikr û hizrên ji hev dûr û cûda xwiya dikin. Lê heke hûn bêjin ev ji kur derket, hemû di şuştina firaxan de hate hişê min* Taliyê bêyî ku dengê min here gohê min peyvek çerx û dûbare bû li ser zimanê min "fedî dê dinyayê xilas bike!".

Li der û dora min mînakên bêhejmar hene ku ji ber ku fedî dikin bi tirkî baxivin vedigerin zimanê dayika xwe. Ne ji ber fikra ziman û welatparêziyê ye ev hilbijartin ango mecbûriyeta wan. Bi temamî ji ber fediya ye. Hema mînakek ji metika xwe bidim. Salên dirêj e li stenbolê dijîn. Zarokê wan hemû di navbera xwe de bi tirkî daxivin û mîna ku min gotibû fikra netewperewî û zimanheziyê bi wan re zêde nîne. Ji ber ku fedî dikin bi dêya xwe û bavê xwe re bi tirkî baxivin, bi wan re gelemperî kurdî daxivin.

Pir neçim dûr, jii xwe mînakekê bidim. Di biçûktiya xwe de, yanê dema min nû dest bi dibistanê kir, yanê dema zimanek nû û mecbûrî hîn dibûm; min dixwest bi herkesî re bi vê zimanê baxivim. Ji ber ku ji me re qîmettir dihat. Merivên hêja (mamosteyên me) bi vê zimanê daxivîn û me bi devên vekirî li wan dinihêrî. Helbet me xweziya xwe bi wan dianî. Neyse em gava dihat mal mecbûr bûn ku bi dêya xwe û bavê xwe re bi vê zimanê xwe yê bêqîmet baxivin. Ne ku bavê me bi vê zimanê (tirkî) qîmeta wê bi qasê zêran buha bû nezanîbû! Lê me "fedî" dikir bi wan re tirkî baxivin. Bi hevalê xwe re jî ji ber heman sedemê bi kurdiya malxerab daxivîn. Û vê fediyê nehişt em zimanê xwe ji bîr bikin. Niha her kêliyê çiqas ber bê tunebûnê ve biçe jî di nav girseya bi kurdî daxive de xatirê "fedî" ya bi nirx u qîmet heye.

Ez dinyayê nizanim lê pêkane ku zimanê me bi "fedî" yê ji tunebûnê bizîvire ber bê xelasî û felatê *