213. piştî demek dirêj merheba rojnivîsk *
Ez dixwazim qala hin êşên xwe bikim rojniviskê. wekî carekî din jî min ji te re gotibû, hin êşên derûnî li ser laşê min rûniştine û hin caran silavek tûj didin min û diçin. nahêlin tiştekî bikim û dibin dûrketina min a ji her tiştî. anyway ev êş, li ber êşê min ên vê mehê ne ti tişt bûn. vê mehê ev êş wekî atakên dirêj, li ser dilê min rûdiniştin. wekî gotinên mezinên me, dihatine min * bi girîn û qîrîn min xwe diavêt ber bextê antidepressanan lê ew jî çi fêde nedikirin. jixwe qala psikologan nakim ku nebûn derman ji serde êşa dilê min har kirin. ev êş hin caran ewqas zêde dibûn ku min digot qey dilê min raweste, bêhna min diçikiya ku min nedikarî bêhnê hildim. ya xirabtirîn ev bû ku heftiya borî di nav heftiyekê de min 3 kilo dabû û hatibûm 50 kiloyê ku her kes digot tu çima ewqas zeîf bûyî. temenê min 18 e û bavê min 50 salî ye lê pora min ji ya wî zehftir diweşe, ev yek jî dibe sedema xirabîyek nû :/
herçî wa du sê roj e bi fikirînê, min êşên li ser xwe asteng kir. vêga tenê hin caran tenê tên min ew jî demek kurt. mirov dermanê xwe ye û bi qewlê xanî her kes mîmarê dîwarê xwe ye.