3. "axirê şer, hemû ew tişt e ku nayê fêmkirin"

nietzsche ji bo vê romanê dibêje "yê bi xwîn û wecizeyê dinivîse, dixwaze were jiberkirin lê ne xwendin". romaneke wer nîn e hûn xwe dirêj bikin û ji bo bihûrandina demê bixwînin lê berevajî bi konstanre li ser maseyekê, di dest de qelem, bi xêzkirina cihên girîng û bi fikirîna li ser anekdotên kûr bixwînın. romaneke wisa ye.

serlehengê me bardamu, dixwaze hemû rasteqinî, absûrdî û bedbiniya demên şerê cihanê bi zimanekî hêsan ê kolanan û hejaran ê hemû sînoran ji holê radike û bi awayekî jidil û rastgo bibêje. dibêje jî. pirranî di pirtukan de dîpnotên wergeran naxwînim lê di vê romanê de bêyî xwendina dîpnotan, kesayet û bûyerên diqewinim nîvcomayî dimînin. divê wergêrê tirkî jî were pîrozkirin. gelek baş wergerandiye. xweziya ev pirtûk tev bo kurdî jî bi vî rengî bihatana wergerandin.

ew cîhana kirêt, sik û wehş a cêline di vê romana otobiyografik de teswir dike, bo me hemûyan nas e, nêz e û em hemû jê haydar in û per bi per nivîskar, dewsa me, wan hemû kirêtiyan vedirêşe û geftên di hinava me de bi salan e asê mane yek û yek azad dike.

bi guherînên bilez ên modern ên civakî, polîtîk û çandî, dinya jî, mirov di ber pêlên xwe yên bêwijdan re ber bi windabûnê ve dibe û wan têxe di nav pirsiyareke kesayetî û civakî de. şer çi ye? çima em şer dikin? kî dixwaze em şer bikin? kî dixwaze em evçend bixebitin? çima em qasî dixebitin nikarin qezenc bikin? çima pergala heyî ya riziyayî me mecbûrê derew, îhanet û ezperestiyê dike? cêline wan pirsan yekûyek dide berçavan û çiqas dikare dibersivîne.

hêvî me em ê rojekê bikarin vê romanê bi kurdî jî bixwînin.