14. Peyvên wekî herf, defter, kitêb, ders, nuqte, îmla, qelem, dîn, melek, şeytan, cenet, cehenem, îblîs, hac, sedeqe, kûrsî, tevbe, qurban, sehîfe, alem, kahîn, qiyamet..her wekî din peyvên bingeh aramî/suryanî/sumerî an jî berî wan şaristanyên din in, derbasî zimanê erebî bûne, û îro têt zanîn ne erebî ne, berî îslamê bi avayekî berbelav dihatîn bi kar anîn. Belkî bi rêya erebî ket zimanê kurdî lê cihê wan gotinan afirandina peyvên nû, xwespartina soranî û farisiya modern hewlên beredayî û komîk in lê bi salanê tê kirin.
Ji ber ve yekê hewlên afirindina peyvên wekî pirtûk, lênûsk, bikaranîna peyva ol’ê( yol a tirkî ye, bingêha dînê ne erebî ye, bila bi erebî bibe jî çima jê direve nayêt fam kirin), berjewend, ast (rade, sewiye), dojeh, bihûşt, vekîte, rênivîs, verês, darêj, rûpel, rûniştek, xal, şanik, , deq, ayende,..her wekî din gelek in peyvên sinêde, lênehatî ne, ne li gorî kurmancî ne.

Mînak: sibehê ji waneya matematîkê ezmûna min heye
waneya matematîkê çi ye? çima nabêjî dersa matematîkê nayêt fam kirin
wane çi ye?