2. di lÎseyê de hevalekî bi navê alpertunga muhammed yaydan -rehma xwudê lê bê, kî zane niha b kû ve ye û çi gûyî belav dike- hebû, nizanim ji kÛ hîn bibû, her gav û saet dihat cem min û devê xwe li vê hevoka nestêleh ya kurtirkî digerand.. axirê min jê re got keroo, tu zanî maneya wê çi ye, go qey ne, ''ewkê min bixwe'' ye, min jî jê re got na xwelîser, maneya wê; ''bikute min'' e yanî tu çêr û dijûnan dikî xwe, axirê min çend dijûnên rast (!) jê re gotin û min û go here ji yê go tu elimandî van dijûnan re van dijûnan bike..

roja dî, di desta de ferhengeka kurdî hat cem min, kelegirî jê kêm bû, go baweriya min êdî bi we kurdan nayê, hûn herdu jî tiştên ji hev cuda dibêjin ez jî çûm min ferhengeke kurdî kirrî, lê heta min ferheng kirrî ji tirsan nîvê emrê min çû..

çend heftî di ser bûyerê re bihurî, vê carê li dersxaneyê -altunizade fem- ez liqayî wî hevalî hatim, li cem keçikeke te digo qey modêla kovarên mode û magazînê ye -qisûrê efû bike tirşik ji bo nimûneyê be jî tu navê kovareka mode û magazînê nehat bîra min- hebû, axirê em bi hev dan nasîn, ji min re go ya ku ez elimandîm wan dijûnan ev heval bû, min bi kurdî jê pirsî; tu ji kû yî? wê jî bi tirkî go; qisûrê efû bike, ez kurdî kêm zêde zanim lê ziamnê min lê nagere, nikarim pê biaxivim.. welhasil keçik bidlîsî derket..

me nimreya telefona xwe da hev, lê paşê ne ew li min geriya ne ez lê geriyam, welê çû..