27. di vê kovarê de nêrîna dijkolonyal pir girîng e; yanî her çi binivîsin wê ji aliyekî hay ji bindestiya xwe hebin û bi feraseteke kurdistanî binivîsin. çar tiştên ku ez li ber ketim min dîtin: 1. camêrin ji wêje û rexneyê veqetiyane, wan û xebatkarên wêje û rexneyê yên niha tu gotineke nexweş ji hev re nekiriye; lê hinek salakşör li ser navên wan bi hev dikevin. 2. hin kes dibêjin 'ma qey yek ne bes bû çi hewce bû' ev jî tam ehmeqiyek e. di tirkî de bi hezaran kovar hene, lê nayê bîra kurdekî ku bibêje 'ma çi hewce ye ku ewqas hebin', lê kurd mixabin carinan xwe liyaqî tiştinan nabînin, tiştinan zêdeyî xwe dibînin, çi bêjim mala bindestiyê xera bibe ku ev ruhên me gemarî kirine. 3. kes tiştekî li ser naveroka wê nabêje, lê hemû qala formatê dikin. mixabin ev jî nîşanî me dide ku hîna gelek kes ji me ji qonaxa şikl derbasî qonaxa naverokê nebûye. 4. hin kesan li vê platforma navêkesîlênediyar navinî xebatkarên kovarê dane ku bêhna qayişkêşiyeke şexsî jê difûre û ev jî eybeke mezin e bi rastî. de bila li ser xêrê be li kurdan..