1. çiqas ecêb be jî navê helbesteke wêjeya qlasîk a kurdî ya Şêx Şemseddînê qutbê exlatî yê birîfkanî ye.



Şukrê ’heq daim tikim ez, kû kerê min par mir

Sûcdeyê şukrê tibim ez, kû kerê min par mir

Ew kerê rehwar û vervî, bi’tir û cih dest û kûvî

Jêm nema yêkcar hîvî, kû kerê min par mir

Ew kerê vervî û rehwar, bê ’sim û bê nal û bizmar

Jê vesam evsalî yêkcar, ku kerê min par mir

Ker mir û kevin bûye palan, bar yêkcar bir bi talan

Ez xweşim ev car li ’halan, ku kerê min par mir

Ez xweşim ev car, ku ker mir ’xaîbest û nîye ’ha’zir

Sirrê ’xeyb lêm bûye ’zahir, ku kerê min par mir

Ker mir û ez jê hesaim, remzê ’xeyb mekşûfe daim

Xûşdilû pir ’hal û şaim, ku kerê min par mir

Geh li ser min ew tibû bar, geh tibûm ez liwî siwar

Her libû tekrîmê car car, ku kerê min par mir

Geh li min ’xaîb tibû ew, geh li balim bû, bû yek cew

Nû hesaim xûş tikim xew, ku kerê min par mir

Ev çi remz û ev çi ker bû, ev çi ’hal ev çi ne’zer bû

Min li xû evrû çêtir bû, ku kerê min par mir

Ker mir û ez bûm bi tazî, nûke dil ’xemgîn tixazî

Ta nekim ez lehû û bazî, ku kerê min par mir

Wey kerê min mir ji birsê, wexte lê pinkêvim ’ersê

Bûme eymen ez ji tirsê, ku kerê min par mir

Wey kerê min wey kerê min, vervî û hem la’xerê min

Xûş vebûn derdê serê min, ku kerê min par mir

Wey mixabin derdrêjim, kes nizanî kez çi bêjim

Histiran ez lew tirêjim, ku kerê min par mir

Nakim ez lavê bi de’iwa, mûnkîrest nadan û e’ima

Xûş tizanin ehlê me’ina, ku kerê min par mir

Ev rimûzê cawidanî ehlê me’ina vê tizanî

Her dibêjim zahidanî, ku kerê min par mir

Kes nizanî kev çi ’hale, ev çi me’ina ev çi qale

Ez bibêm biz’banê lale, ku kerê min par mir

Ew kerê kez lê siwar bûm, ez ji dest efkar zar bûm

Ew mir û ez lew dîyar bûm, ku kerê min par mir